Leczenie neurochirurgiczne w chorobie Parkinsona

Choroba Parkinsona jest zwyrodnieniową chorobą układu nerwowego, która regularnie postępuje i może doprowadzić do ograniczenia sprawności ruchowej, zaburzeń równowagi czy też braku możliwości samodzielnego funkcjonowania. Wśród proponowanych metod leczenia znajdują się środki farmakologiczne, które niestety nie powstrzymują jej postępu, a jedynie zmniejszają objawy choroby. Pomocne jest także leczenie neurochirurgiczne. Na czym polega?

Leczenie choroby Parkinsona – podstawowe rozwiązania

Pierwsze objawy choroby Parkinsona pojawiają się już po uszkodzeniu komórek odpowiedzialnych za produkcję dopaminy. – Podstawowym sposobem leczenia jest stosowanie leków o różnych mechanizmach działania, które odpowiednio dopasowane do indywidualnych przypadków, pozwalają przywrócić sprawność. W wielu sytuacjach umożliwiają znaczną poprawę jakości życia pacjenta – wyjaśnia ekspert z Neuro-Care Sp. z o.o. sp. k.

Wśród leków stosowanych w ramach leczenia farmakologicznego podstawą jest lewodopa, która odpowiada za zwiększenie stężenia dopaminy. Dopamina to neuroprzekaźnik, którego brak powoduje występowanie objawów choroby. Poza wspomnianymi opracowano wiele innych farmaceutyków, które bezpośrednio wpływają na pobudzenie receptorów dopaminowych. Dodatkowo regularnie są testowane nowe leki, które pozwalają uzyskać lepsze efekty, przy jednoczesnym zapewnieniu maksymalnego bezpieczeństwa.

Jak jeszcze można leczyć chorobę Parkinsona?

Kolejną możliwością leczenia Parkinsona jest operacja polegająca na wszczepieniu stymulatora głębokiej stymulacji mózgu DBS. Do zabiegu mogą przystąpić jedynie osoby, które wcześniej przeszły szczegółową kwalifikację potwierdzającą, że operacja przyniesie korzyści, ale też będzie się wiązać z niewielkim ryzykiem powikłań. Leczenie choroby Parkinsona z pomocą stymulatora zapewnia pacjentom prawidłowe funkcjonowanie przez wiele lat.

Ważną rolę odgrywa również tryb życia i rehabilitacja neurologiczna. W pierwszym przypadku warto zadbać o odpowiednią ilość ruchu, która pozwoli zachować wydolność fizyczną, ale też dietę bogatą w błonnik i dużą ilość płynów. Z kolei rehabilitacja neurologiczna powinna być rozpoczęta już w momencie postawienia diagnozy i dopasowana do stopnia zaawansowania choroby. Dość częstym rozwiązaniem są treningi koordynacyjno-równoważne H.S. Frenkla, które pozwalają poprawić chód i równowagę, a jednocześnie zmniejszają sztywność mięśni, ich siłę i zakres ruchu.

Specjaliści zalecają również rehabilitację foniczną, która ułatwia eliminowanie trudności z mówieniem, czy też psychoterapię, dzięki której pacjentom łatwiej żyć z chorobą.