Kiedy wykorzystuje się wenflon?

Zazwyczaj przy hospitalizacji założenie wenflonu staje się jedną z rutynowych czynności. Umożliwia on podawanie dożylne leków i kroplówek i zazwyczaj ułatwia medyczne czynności związane właśnie z opieką nad pacjentem. Kanikułę dożylną umieszcza się w żyle za pomocą stalowej igły. Ją się usuwa, a wewnątrz pozostaje jałowa plastikowa rurka. To produkt jednorazowy, który wymaga odpowiedniego założenia oraz oczywiście utrzymania higienicznych warunków.

Kaniula dożylna – produkt jednorazowy

Umieszczony w żyle obwodowej pacjenta wenflon służy podawaniu leków, płynów, krwi. Tym samym sprawia, że nie ma konieczności za każdym razem wkłuwać się do krwioobiegu. Ten wyrób medyczny jest dostępny w różnych wariantach, więc bez problemu można dopasować optymalny do konkretnych potrzeb. Z drugiej strony wenflon nie zawiera lateksu, więc jest bezpieczny nawet dla pacjentów z alergią na ten składnik. Do zewnętrznej części przyłącza się kroplówkę lub strzykawkę i w ten sposób aplikuje się zalecone preparaty. Kaniula dożylna pozwala także na podawanie leków w sposób ciągły. Trzeba oczywiście pamiętać, że można z niego korzystać maksymalnie przez 72 godziny. Czasem zdarza się też tak, że wenflon wymaga wcześniejszej wymiany ze względu na infekcję, ryzyko powstania stanu zapalnego żyły czy też zablokowanie rurki przez skrzep. W indywidualnych przypadkach także podawane leki lub stan żył pacjenta mogą prowadzić do tego, że kanikuła będzie wymagać częstszej wymiany, regularnego płukania i wnikliwej kontroli.

Czy ważny jest rozmiar igły?

Z wenflonu korzysta się obecnie standardowo. To plastikowa rurka, która jest zakończona igłą ze stali nierdzewnej. To właśnie ona umożliwia wkłucie się w żyłę. Z drugiej strony kanikuła ma plastikową głowicę. To do niej mocuje się kroplówkę lub przykłada się strzykawkę. Rozmaite dostępne warianty różnią się przede wszystkim rozmiarami. Dopasowuje się je do wieku pacjenta oraz rodzaju preparatów, jakie będą mu podawane. Oczywiście wenflony dla dzieci będą cienkie, a długość igły będzie jak najkrótsza. Tym samym standardowo średnica rurki wynosi od 0,3 mm do 1,7 mm. Określa się także jej długość, a te wszystkie parametry muszą się mieścić w międzynarodowej normie. Dostępne warianty są oznaczone odpowiednimi kolorami. Wybierać można fioletowy, żółty, niebieski, różowy, biały, pomarańczowy, czerwony lub brązowy czy zielony – ilość sztuk w opakowaniu też wpływa na zakres cenowy. Ważnym parametrem jest grubość wenflonu oraz rozmiar igły. Ten pierwszy parametr jest podawany według skali Gauge (Ga) lub w milimetrach. Długość igły wskazuje się w milimetrach lub calach. Statystyczne największą opcją jest kaniula dożylna 14 Ga i może przepłynąć przez nią nawet 270 ml płynu na minutę.

Jak przebiega założenie wenflonu?

Wenflon jest zakładany najczęściej na grzbiecie ręki, na przedramieniu lub też w dole łokciowym. Zdarza się, że u małych dzieci lub też niektórych dorosłych sama procedura jest dość problematyczna i wówczas szuka się odpowiedniego miejsca (czyli dobrej żyły) także w innych rejonach ciała. Konieczne jest bowiem wkłucie w żyle o odpowiedniej wielkości. To miejsce nie może być także zainfekowane. Przed wkłuciem sięga się po specjalną opaskę, którą zakłada się tuż nad miejscem, by żyła się rozszerzyła. Następnie wkłuwa się wenflon, zdejmuje się opaskę i wycofuje się igłę. To powoduje wprowadzenie rurki do żyły w miejscu wkłucia. Kaniulę na zakończenie trzeba przepłukać płynem fizjologicznym, podłącza się do niej kroplówkę lub strzykawkę, a gdy nie jest używana, należy zatkać otwór koreczkiem.